Het VVD-congres anders bekeken

Zaterdag 25 augustus was het zover, het verkiezingscongres van de VVD. Wederom een dagje landelijke politiek. Wie onze reis naar Rotterdam wil vergelijken met 's lands politieke partijen, komt uit bij de volgende verdeling: met de trein naar Deventer (GroenLinks), gebruik gemaakt van de 1e klas coupe (D66) en vanaf Deventer met de auto naar Rotterdam (VVD). Het congres vond plaats in de Doelen te midden van een groot winkelcentrum. Enkel het uiterst chique Oger heeft haar openingstijden aangepast met de aanvang van het verkiezingscongres. Eenmaal aangekomen in de Doelen hing er meteen een gezellig sfeertje. Men keuvelt wat, men wacht keurig in de rij voor een entreepasje, of men drinkt gezellig een kopje koffie. Vanaf klokslag 10.00 begonnen de eerste werkgroep sessies. Ondergetekende koos voor de werkgroep sessie "Buitenland". De meeste VVD'ers kozen ervoor om de sessie Economie/Financiën bij te gaan wonen. Toevallig of niet, maar deze sessie vond plaats in de Jaap Burgerzaal. Jaap Burger was de architect van een kabinet met de meest verfoeilijke visie op economisch en financieel terrein: den Uyl.

Na de werkgroep sessies stond de lunch centraal. De prijzen van de lunch waren typische crisisprijzen, een kleine €4,50 voor één bagel zalm. De vis wordt blijkbaar duur betaald. Met een vette knipoog naar Marianne Thieme stonden de meeste mensen in de rij voor een heerlijk, Hollands, broodje Unox. Eenmaal buiten aangekomen stonden een twintigtal jongeren met spandoeken en protestborden voor de ingang. Op het eerste gezicht leken het VVD'ers aangezien zij netjes gekleed waren. Na een korte rondvraag bleken het de Internationale Socialisten te zijn, oftewel volgelingen van het ware Lenin-woord. Zo vrij als ik was heb ik met één van deze demonstranten een praatje gemaakt. De begroeting viel eigenlijk al reuze mee. Gelet op de inhoud van ons gesprek, stond er figuurlijk de Berlijnse Muur tussen ons in.

Na een constructief campagneoverleg met onze Twent Han ten Broeke volgde de plenaire sessie, oftewel "the feel good meeting". Tijdens deze sessie konden de verschillende Kamercentrales een amendement indienen. Opvallend was de indiening van een amendement door de Kamercentrale Utrecht. De indiener kondigde aan zijn amendement terug te trekken. Even later kondigde zijn collega van dezelfde Kamercentrale aan, dat de indiener zonder overleg het amendement had ingetrokken. Op zijn beurt gaf hij aan dat het amendement alsnog ingediend moest worden. Een typisch voorbeeld hoe een meester zijn leerling de les leest. Een lachsalvo waren hun deel. Het ferme geklap en gefluit werd bewaard voor het laatst, want onze Mark Rutte verscheen op het toneel. Het geklap was in het begin onwennig, het oogde natuurlijk lullig als jij de enige bent die klapt. Toch bleek de eerste klapper een ware rattenvanger uit Hamelen te zijn, want de hele zaal volgde hem in een rap tempo. Het geklap bleef toch zijn chaotische trekjes te houden, de ene klapte zijn handen blauw, de andere klapte op ritmische wijze die alleen gebruikelijk is tijdens het congres van de Communistische Partij uit China en de mensen die een gouden Rolex herenring om hun ringvinger hadden klapten zuinigjes. Na de overweldigende speech van Mark Rutte werden de foto's van alle kandidaat-Kamerleden getoond. Zeer opvallend, maar niet onlogisch was: hoe lager de plaatsen van de kandidaat-Kamerleden op de lijst, hoe zuurder waren de gezichten. Na de plenaire sessie stond de gebruikelijke borrel plaats. De verwachtingen over de parlementaire verkiezingen werden tijdens de gesprekken weer dunnetjes over gedaan. De vraag: "welk kabinet moet er volgens u komen", blijft altijd populair. Na de klok van 17.00 besloot de Twentse delegatie het congres te verlaten. De VVD heeft weer een prima dag gehad.