Een huwelijk zonder chemie

Na veel uitstel en geruzie is er eindelijk een einde gekomen aan het samenwerkingsverband tussen het CDA en het GBT. Het was een "huwelijk" van drie keer niks. En om even de voormalige fractieleider van de D66 Hans van Mierlo te citeren: dit "kabinet" was van niemand. Wie zijn of haar oor te luister legt bij de burgers van Twenterand, kan concluderen dat de overgrote meerderheid blij is met deze breuk. Waar ging het mis? De oorzaak van het probleem ligt dieper dan wat wij wellicht denken. Tuurlijk heeft het GBT zich schuldig gemaakt aan "luchtkastelenpolitiek" en ook het CDA mag zich achter de oren krabben waarom dit huwelijk vroegtijdig is gestrand.

Het probleem van dit gestrande huwelijk was het ontbreken van chemie. In een samenwerkingsverband is chemie de basis voor succes. Een praktijkvoorbeeld van onderlinge chemie is de aanwezigheid van een hoge gunfactor. Een hoge gunfactor is erg belangrijk, want dat is goed voor het onderlinge vertrouwen en daarnaast gaan beide partijen voor elkaar door het vuur. Wanneer chemie ontbreekt, is de gunfactor over het algemeen vrij laag. Denk bijvoorbeeld aan het eerste kabinet Den Uyl en het tweede kabinet van Agt. Beide kabinetten waren gedoemd te mislukken, omdat met name de hoofdrolspelers, Den Uyl en van Agt, elkaar niet konden uitstaan. Ook bij het CDA en het GBT ontbrak het toverwoord chemie. Het CDA flirtte openlijk met de Christenunie en het GBT was de grote kampioen met het spel "moddergooien". Het feit dat Engels het CDA nu neerzet als de grote boeman zegt overigens al genoeg. Eerlijk gezegd was dat ook niet verwonderlijk, aangezien het CDA en het GBT grote vijanden van elkaar waren ten tijde van de gemeenteraadsverkiezingen. 

Afijn, dit huwelijk van veel getalm en weinig wol is voorbij. Het was een experiment van eens en nooit weer.