De PvdA is volwassen geworden

In het begin was het toch wel even wennen om te zien hoe snel de PvdA in de armen van de VVD vloog, maar eerlijk is eerlijk voorlopig maakt de PvdA een goede indruk. Het heeft wel even geduurd, voordat ik een beetje onder de indruk was van de PvdA. Zeker als je kijkt naar de type politieke, idealen die de PvdA in de jaren zeventig en tachtig omarmde. Voor het ontdekken van die politieke idealen, hoef je alleen maar naar de type vriendschapsverbanden met steden te kijken, die met name het Rotterdamse PvdA-stadsbestuur zorgvuldig uitkoos. Zo achtte dat Rotterdame stadsbestuur het zeer noodzakelijk om in 1976 een vriendschapsverband af te sluiten met Constanza, de Roemeense stad van president Ceausescu. In 1977 koos men weer zorgvuldig voor een nieuwe, vooruitstrevende stad; het Poolse Gdansk. Ook Sjanghai (Volksrepubliek China) werd toegevoegd, maar dan in het jaar 1979. Ook Havana (Cuba) werd niet vergeten, deze stad werd opgenomen in het jaar 1983. Echte kameraden laat je niet in de steek dachten zij waarschijnlijk en daarom werd ook Leningrad (Sovjetunie) naar voren gehaald om vervolgens af te sluiten met de stad Dresden (Oost-Duitsland). Deze liefdesverklaring voor Dresden werd gesloten in 1988, vlak voor de val van Erich Honecker en zijn DDR inclusief de Stasi. Wie dit rijtje zorgvuldig doorleest, raadt het al; vriendschapsverbanden met communistische regimes. Hoe de burgers deze communistische regimes ervaren hebben, behoeft zeker geen betoog. Laten we wel vaststellen dat de PvdA toentertijd werd geleid door dwaallichten.

Gelukkig heeft de PvdA deze dwaallichterij verlaten door hun idealistische veren van zich af te schudden. Dank je wel Kok, dat je deze ontwikkeling binnen de partij hebt gestimuleerd. Anno 2012 is de PvdA een volwassen partij geworden. De VVD en Nederland kunnen daar nu de vruchten van plukken. 

Waarom is belastingverlaging liberaal?

De VVD is schoorvoetend akkoord gegaan met een aantal belastingverhogingen zoals de BTW-verhoging van 19% naar 21% en de assurantiebelasting van 9,7 naar 21%. Schoorvoetend?
Voor de VVD is belastingverlaging namelijk een belangrijk, liberaal recept. Maar waarom eigenlijk? En waarom is belastingverlaging een perfect stimuleringsmaatregel?

Wie in de afgelopen tijd het economische nieuws heeft gevolgd, kan concluderen dat het huidige tekort weer een overschot moet worden. Daar is iedereen het wel over eens, het probleem is echter dat de politieke partijen het maar niet eens worden over hoe het tekort weer een overschot moet worden. De progressieve partijen kiezen ervoor om - hetzij tegenwoordig minder extreem - de geldkraan open te houden wanneer het slecht gaat met de economie: de Keynes-methode. Zoals eerder benoemd vinden ook de progressieve partijen het belangrijk dat het tekort weg gewerkt moet worden, maar dat hoeft niet gelijk a'la minute. Liberalen kiezen ervoor om snel het tekort terug te dringen met behulp van bezuinigen. Ter stimulering van de economie kiezen liberalen voor belastingverlaging, terwijl progressieven vaak kiezen voor belastingverhoging.
Het heeft mij altijd wel verbaasd waarom progressieven te allen tijde kiezen voor belastingverhoging, terwijl de geschiedenis - denk eens terug aan den Uyl - bewezen heeft dat deze stimuleringsmaatregel niet de juiste is. Het probleem van belastingverhoging is dat belastingplichtigden minder geld overhouden en daarom ook vaak emigreren naar andere landen met een gunstig belastingklimaat. Veel mensen - zoals de acteur Gerard Depardieu - met een hoog inkomen verlieten daarom ook Frankrijk, nadat de nieuwbakken premier Francois Hollande de nieuwe belastingverhogingen presenteerde.

De meeste politici en economen zijn het erover eens dat belastingverlagingen tot hogere uitgaven van de consumenten leiden. Met dit gegeven heeft de voormalige premier van Engeland (Gordon Brown) en de huidige bondskanselier van Duitsland (Angela Merkel) besloten om te kiezen voor belastingverlaging. In de eerste plaats leidt belastingverlaging  niet tot protectionisme en in de tweede plaats zijn consumenten beter in staat dan de overheid om te bepalen waar het geld aan besteedt moet worden. De geschiedenis heeft met de Verenigde Staten wel bewezen dat belastingverlaging ook een prima recept is om het land weer uit het slop te halen. In 1980 won de republikein Ronald Reagan de verkiezingsstrijd ten koste van de democraat Jimmy Carter. Reagan werd toentertijd geconfronteerd met een torenhoge staatsschuld en een slecht functionerende economie. Gedurende zijn ambtsperiode stond zijn economisch beleid ook bekend als de "Reaganomics" met het recept belastingverlaging als één van de belangrijkste medicijnen. Dit recept heeft er wel aan bijgedragen dat de inflatie tussen 1980 en 1984 was gedaald van 13,5 procent naar 4,3 procent. Ook het overheidstekort daalde van 1983 met 6,1 procent naar 3,2 procent in 1988. De werkloosheid daalde ook fors van 11 procent in 1981 naar 5,2 procent in 1988. Ook ging het goed met de bedrijven, waardoor zij ook meer geld konden vrij maken voor investeringen. Hierdoor kwamen er meer banen vrij, waardoor het inkomen per gezin steeg, met het resultaat dat ieder gezin ook meer bestedingsvrijheid kreeg.

Meer vrijheid om te kunnen besteden dankzij belastingverlaging. Dit gegeven laat zien dat belastingverlaging erg liberaal is, want liberalen geloven in het recht van individuen om naar eigen inzicht hun inkomen te besteden.

Bruggen slaan

De VVD heeft als grote winnaar een grote brug geslagen naar de PvdA door samen met deze partij een nieuwe regering te gaan vormen. Het (pragmatische) akkoord ligt klaar, dat voornamelijk uit forse bezuinigingen bestaat. Het akkoord rust op drie belangrijke pijlers; de schatkist op orde, eerlijk delen en werken aan duurzame groei. Daarnaast wil dit nieuwe kabinet ook bruggen slaan naar andere partijen, aangezien er geen meerderheid bestaat in de Eerste Kamer. Voor een zo breed mogelijk draagvlak wil dit kabinet ook bruggen slaan naar de samenleving. Alles bij elkaar opgeteld heeft dit als doel om vooral samen uit de crisis te komen en om samen te gaan werken aan een sterker Nederland.

‘Bruggen slaan’ is daarom ook de titel van het nieuwe akkoord. Het is een prima term, die ook op lokaal niveau van toepassing is. Met dit gegeven maak ik even een ´bruggetje´ naar de gemeente Twenterand waar de nieuwe Jongerenraad onder leiding van Leon Aalderink bezig is met het leggen van de basis. De Jongerenraad heeft ook als taak om bruggen te slaan naar zowel de gemeente als naar de jongeren. Alleen hierdoor kan de Jongerenraad investeren in een leefbaar jong Twenterand. 

Het VVD-congres anders bekeken

Zaterdag 25 augustus was het zover, het verkiezingscongres van de VVD. Wederom een dagje landelijke politiek. Wie onze reis naar Rotterdam wil vergelijken met 's lands politieke partijen, komt uit bij de volgende verdeling: met de trein naar Deventer (GroenLinks), gebruik gemaakt van de 1e klas coupe (D66) en vanaf Deventer met de auto naar Rotterdam (VVD). Het congres vond plaats in de Doelen te midden van een groot winkelcentrum. Enkel het uiterst chique Oger heeft haar openingstijden aangepast met de aanvang van het verkiezingscongres. Eenmaal aangekomen in de Doelen hing er meteen een gezellig sfeertje. Men keuvelt wat, men wacht keurig in de rij voor een entreepasje, of men drinkt gezellig een kopje koffie. Vanaf klokslag 10.00 begonnen de eerste werkgroep sessies. Ondergetekende koos voor de werkgroep sessie "Buitenland". De meeste VVD'ers kozen ervoor om de sessie Economie/Financiën bij te gaan wonen. Toevallig of niet, maar deze sessie vond plaats in de Jaap Burgerzaal. Jaap Burger was de architect van een kabinet met de meest verfoeilijke visie op economisch en financieel terrein: den Uyl.

Na de werkgroep sessies stond de lunch centraal. De prijzen van de lunch waren typische crisisprijzen, een kleine €4,50 voor één bagel zalm. De vis wordt blijkbaar duur betaald. Met een vette knipoog naar Marianne Thieme stonden de meeste mensen in de rij voor een heerlijk, Hollands, broodje Unox. Eenmaal buiten aangekomen stonden een twintigtal jongeren met spandoeken en protestborden voor de ingang. Op het eerste gezicht leken het VVD'ers aangezien zij netjes gekleed waren. Na een korte rondvraag bleken het de Internationale Socialisten te zijn, oftewel volgelingen van het ware Lenin-woord. Zo vrij als ik was heb ik met één van deze demonstranten een praatje gemaakt. De begroeting viel eigenlijk al reuze mee. Gelet op de inhoud van ons gesprek, stond er figuurlijk de Berlijnse Muur tussen ons in.

Na een constructief campagneoverleg met onze Twent Han ten Broeke volgde de plenaire sessie, oftewel "the feel good meeting". Tijdens deze sessie konden de verschillende Kamercentrales een amendement indienen. Opvallend was de indiening van een amendement door de Kamercentrale Utrecht. De indiener kondigde aan zijn amendement terug te trekken. Even later kondigde zijn collega van dezelfde Kamercentrale aan, dat de indiener zonder overleg het amendement had ingetrokken. Op zijn beurt gaf hij aan dat het amendement alsnog ingediend moest worden. Een typisch voorbeeld hoe een meester zijn leerling de les leest. Een lachsalvo waren hun deel. Het ferme geklap en gefluit werd bewaard voor het laatst, want onze Mark Rutte verscheen op het toneel. Het geklap was in het begin onwennig, het oogde natuurlijk lullig als jij de enige bent die klapt. Toch bleek de eerste klapper een ware rattenvanger uit Hamelen te zijn, want de hele zaal volgde hem in een rap tempo. Het geklap bleef toch zijn chaotische trekjes te houden, de ene klapte zijn handen blauw, de andere klapte op ritmische wijze die alleen gebruikelijk is tijdens het congres van de Communistische Partij uit China en de mensen die een gouden Rolex herenring om hun ringvinger hadden klapten zuinigjes. Na de overweldigende speech van Mark Rutte werden de foto's van alle kandidaat-Kamerleden getoond. Zeer opvallend, maar niet onlogisch was: hoe lager de plaatsen van de kandidaat-Kamerleden op de lijst, hoe zuurder waren de gezichten. Na de plenaire sessie stond de gebruikelijke borrel plaats. De verwachtingen over de parlementaire verkiezingen werden tijdens de gesprekken weer dunnetjes over gedaan. De vraag: "welk kabinet moet er volgens u komen", blijft altijd populair. Na de klok van 17.00 besloot de Twentse delegatie het congres te verlaten. De VVD heeft weer een prima dag gehad.

Loten van dezelfde stam...

Zuid-Afrika - Sharpeville, 1960. De Nasionale Party regeert met harde hand. Een grote groep voornamelijk zwarte inwoners demonstreerden tegen de omstreden pasjeswetten die door de regering - onder leiding van Verwoerd - ingevoerd waren. Tijdens deze demonstratie opende de politie zonder enige aanleiding het vuur op de demonstranten, waarbij circa 60 mensen de dood vonden. Met de invoering van deze discriminerende pasjeswetten wilde de Nasionale Party de vrijheid van alleen de zwarte bevolking stukje bij beetje in perken. Deze wetten pasten precies in het apartheidsregime van de Nasionale Party waar blank en zwart gescheiden van elkaar leefden. Wie zich tegen dit apartheidregime openlijk verzette werd - ongeacht huidskleur - opgepakt en zonder enige vorm van een eerlijk proces vastgezet. Nelson Mandela en Bram Fischer zijn daar de bekendste voorbeelden van. Ook leden van de Liberal Party, dat geleidt werd door professor Pistorius, werden regelmatig gearresteerd op verdenking van verzet tegen de apartheid.

Zuid-Afrika - Johannesburg, 2012. De ANC regeert met harde hand. Tijdens het werk demonstreerden een grote groep mijnwerkers tegen de benaderde arbeidsomstandigheden. Tijdens deze onrustige demonstratie opende de politie het vuur op tientallen mensen waarbij circa 40 mensen de dood vonden. Het bloedig neerslaan van deze demonstratie past precies in het huidige klimaat van Zuid Afrika; de moord op duizenden blanke boeren, de huidige economische malaise, de torenhoge criminaliteit- en werkloosheidcijfers. Ook binnen de ANC heerst de chaos. ANC-prominent, Jacob Zuma, werd enkele jaren terug nog aangeklaagd voor corruptie, fraude, afpersing, witwassen en belastingontduiking. Op wonderlijke wijze is Zuma nog nooit veroordeeld geweest. Een ander voorbeeld is Julius Malema, die de mensen oproept om de blanke boeren te gaan vermoorden. Het mag duidelijk zijn dat de ANC zijn idealen, sinds het aantreden als regeringspartij in 1994, in de prullenbak heeft gegooid.

Op economisch terrein maar ook als het gaat om het buitenlandbeleid verschillen de Nasionale Party en de ANC van elkaar. Als wij kijken naar de overeenkomsten, dan is de onderdrukking van de bevolking de meest zichtbare overeenkomst van de extreemrechtse Nasionale Party (anti-zwart) en extreemlinkse ANC (anti-blank). Ik denk dat ik dicht bij de waarheid zit wanneer ik zeg dat extreemlinks en extreemrechts loten van dezelfde stam zijn.

Komkommertijd in Nederland, behalve in Twenterand

Het is komkommertijd. Er is nog lang geen sprake van verkiezingskoorts en de meeste landelijke dagbladen - met uitzondering van de Olympische Spelen - staan vol met "man-bijt-hond-verhalen". Zo niet in onze gemeente Twenterand waar de term komkommertijd nog uitgevonden moet worden.

Kort geleden was het kerndorp Westerhaar even landelijk nieuws, nadat 18 woningen ontruimd moest worden aangezien er asbest was vrijgekomen. Het Kulturhus werd even omgedoopt tot opvangcentrum voor de bewoners aan de Leidijk en aan de Asterstraat. Onze loco-burgemeester, Hidde Visser, trad daadkrachtig op en de rust in Westerhaar keerde weer snel terug. 

Is er sprake van een crisis binnen de PvdA Twenterand? Hidde Visser is naar voren gehaald als wethouder, terwijl het eigenlijk de afspraak was dat Hans Zebel de nieuwe wethouder zou worden. Dat heeft tot een conflict geleid tussen Zebel en Visser. Zebel heeft daarom besloten zich terug te trekken als fractievoorzitter. Het derde raadslid, Piet Uitslag, kan binnen de kortste keren optreden als de nieuwe fractievoorzitter van de PvdA Twenterand. Welke PvdA'ers de vrijgekomen plekken gaan overnemen is nog steeds niet helemaal duidelijk. Gezien deze hele situatie zet ik vraagtekens bij het optreden van het bestuur. Beseft het bestuur niet dat met het vertrek van Zebel een kundige politicus en één zetel verloren gaat? 

Op 30 juli werd het volgende bericht gepubliceerd op Delta FM: "Jeugdwerkloosheid in Twenterand bijna verdubbeld". Uit het onderzoek van de Regio Twente is het jeugdwerkloosheidpercentage in Twenterand met 87,5% gestegen. In heel Twente is een stijging van de jeugdwerkloosheid duidelijk waarneembaar. Aangezien het om een regionaal probleem gaat doen de Twentse gemeenten er verstandig aan om de handen ineen te slaan. 

Ex-politicus Wibe Verboom meldt zich voor de 5e keer aan het politieke front. Na LLT, VVD, Lijst Verboom en TON wordt hij nu fractievoorzitter van Vriezenveens Belang. Het is wel interessant om na te gaan wat nu precies zijn drijfveren zijn. Spreekt hier nu een betrokken man met een groot hart voor de gemeente Twenterand, of spreekt hier nu een man met een 24-karaats ego? Feit is wel dat Verboom wegloopt wanneer er sprake is van lichte tegenwind. Men is nog niet vergeten dat hij de VVD heeft verlaten en kort daarna ook zijn TON-kiezers heeft laten vallen als een baksteen. De volgende vraag die dan gesteld moet worden: is een stem op Wibe en zijn Vriezenveens Belang nog wel wat waard? Zometeen stapt Wibe nog op wanneer hij merkt dat zijn vrouw - die ook voor de partij actief is - een geduchte concurrente is. Gezien het feit dat er nog lang geen sprake is van een eenheid binnen de gemeente Twenterand, is een dorpsgebonden partij zoals Vriezenveens Belang wel het laatste waar wij allemaal op wachten. Dit zou Wibe Verboom - met 3 jaar ervaring als raadslid - toch moeten weten?

Is er nog nieuws bij de VVD Twenterand? Nee hoor, momenteel spitten wij het nieuws door onder de stralende zon met een hapje en een drankje binnen ons handbereik. 

Een huwelijk zonder chemie

Na veel uitstel en geruzie is er eindelijk een einde gekomen aan het samenwerkingsverband tussen het CDA en het GBT. Het was een "huwelijk" van drie keer niks. En om even de voormalige fractieleider van de D66 Hans van Mierlo te citeren: dit "kabinet" was van niemand. Wie zijn of haar oor te luister legt bij de burgers van Twenterand, kan concluderen dat de overgrote meerderheid blij is met deze breuk. Waar ging het mis? De oorzaak van het probleem ligt dieper dan wat wij wellicht denken. Tuurlijk heeft het GBT zich schuldig gemaakt aan "luchtkastelenpolitiek" en ook het CDA mag zich achter de oren krabben waarom dit huwelijk vroegtijdig is gestrand.

Het probleem van dit gestrande huwelijk was het ontbreken van chemie. In een samenwerkingsverband is chemie de basis voor succes. Een praktijkvoorbeeld van onderlinge chemie is de aanwezigheid van een hoge gunfactor. Een hoge gunfactor is erg belangrijk, want dat is goed voor het onderlinge vertrouwen en daarnaast gaan beide partijen voor elkaar door het vuur. Wanneer chemie ontbreekt, is de gunfactor over het algemeen vrij laag. Denk bijvoorbeeld aan het eerste kabinet Den Uyl en het tweede kabinet van Agt. Beide kabinetten waren gedoemd te mislukken, omdat met name de hoofdrolspelers, Den Uyl en van Agt, elkaar niet konden uitstaan. Ook bij het CDA en het GBT ontbrak het toverwoord chemie. Het CDA flirtte openlijk met de Christenunie en het GBT was de grote kampioen met het spel "moddergooien". Het feit dat Engels het CDA nu neerzet als de grote boeman zegt overigens al genoeg. Eerlijk gezegd was dat ook niet verwonderlijk, aangezien het CDA en het GBT grote vijanden van elkaar waren ten tijde van de gemeenteraadsverkiezingen. 

Afijn, dit huwelijk van veel getalm en weinig wol is voorbij. Het was een experiment van eens en nooit weer. 

Waarom Speak Up niet van de grond is gekomen

In december 2011 concludeerden wij al dat Speak Up niet van de grond kwam. Desalniettemin hoopten wij ook dat Speak Up er nu alles aan ging doen om hun beloftes waar te maken. Deze hoop was ook gebaseerd op onze overtuiging dat de gemeente Twenterand een goed functionerende jongerenraad nodig had. In onze visie zagen wij in de jongerenraad een ideale bruggenbouwer tussen de gemeente en de jeugd. Op basis daarvan wilden wij deze jongerenraad een (3e!) kans geven.

Eind februari van dit jaar ben ik in gesprek geweest met de voorzitter van Speak Up, Leon Aalderink. Het doel van dat gesprek was om te bespreken hoe het nu moest gaan met Speak Up en welke doelstellingen zij het komende half jaar wilden realiseren. Tegelijkertijd had ik Speak Up ook een plan aangeboden, die zij eventueel konden oppakken. Dit plan was de introductie van het jeugdlintje voor de gemeente Twenterand. In sommige gemeenten - denk bijvoorbeeld aan de gemeente Utrecht worden jongeren - die zich hebben ingezet voor hun directe omgeving - beloond met een jeugdlintje. Denk hierbij aan vrijwilligerswerk of het verrichten van een heldendaad. Door middel van een jeugdlintje worden jongeren beloond voor hun prestaties. Wij zijn van mening dat een jeugdlintje ook interessant kan zijn voor de gemeente Twenterand. De interesse van Leon Aalderink voor dit plan was groot en hij was ook voornemens op dit te gaan bespreken met zijn leden. Daarnaast was Speak Up ook van plan om binnenkort in gesprek te gaan met wethouder Koster en met de voorzitter van de Landelijke Jeugdraden. Ook stond er een inventarisatie van de jeugdhonken binnen onze gemeente op de agenda. Na afloop van dat gesprek was ik ook van mening dat Speak Up interessante doelstellingen voor ogen had. Het was nu alleen wachten op het realiseren van deze doelstellingen. In april van dit jaar heb ik Leon uitgenodigd voor het bijwonen van een raadsdebat. Tijdens het raadsdebat - het beruchte debat over de zwembaden - kreeg ik te horen dat de oprichter en de coördinator - Rik Pape - de handdoek in de ring had gegooid. Speak Up was nu genoodzaakt om op zoek te gaan naar een nieuwe coördinator. Vanaf dat moment bleef het weer stil bij Speak Up. Heb wederom geprobeerd om samen met de nieuwe coordinator om de tafel te zitten om te gaan praten over het jeugdlintje.   Helaas kreeg ik enkel een bevestigingsreactie en het bleef daar ook bij. Daarnaast werd er niets meer gedaan met de website van Speak Up. Heel af en toe verschenen er een paar berichten van Speak Up op twitter over het werven van nieuwe leden, maar ook daar werd niets meer mee gedaan.

Nu - zaterdag 23 juni - mogen wij vaststellen dat Speak Up niet of nauwelijks van de grond is gekomen. De primaire doelstelling - het geven van informatie en advies aan de gemeente die in het belang zijn voor de jongeren - is niet gerealiseerd. Desalniettemin heeft Leon zijn goede wil getoond door nog iets van Speak Up te maken. De VVD heeft geprobeerd om Leon's team te helpen. Ondanks onze creatieve plannen en constructieve oplossingen heeft het helaas niet mogen baten. Het is een plausibele gedachte dat het falende wervingsbeleid de oorzaak is van het mislukken van Speak Up, maar toch is dat niet de enige reden. De coördinatie van Speak Up was al vanaf het begin niet goed en de overige leden hebben Leon teveel in de steek gelaten. Het continu falen van een jongerenraad moet toch te denken geven, daarom heeft de VVD dit onderwerp aan de orde gesteld bij de portefeuillehouder.

Voor jong Twenterand is het falen van Speak Up een gemiste kans. Speak Up als bruggenbouwer is nodig, omdat de kloof tussen gemeente en jeugd almaar groter wordt. Tel daarbij de hardnekkige problemen van sommige Twenterandse groepen eens op en je kunt gelijk vaststellen dat Speak Up een zeer belangrijke partner kon zijn voor de gemeente. Dit is niet het geval. Het is nu aan de samenleving, maar ook aan de politiek om nu zelf met leuke initiatieven te komen ten behoeve van de jongeren.

Liberale tolerantie

In een liberale democratie zou tolerantie uit principiële overtuiging dienen voort te komen, niet uit vrees. (Frits Bolkestein, auteur van het boek `de intellectuele verleiding´)

Is Idzinga bekend met de Carrington-doctrine?

Over een paar uur weet wethouder Idzinga of hij zijn biezen kan pakken of dat hij alsnog verder kan als wethouder. Alle ogen en oren zijn vanavond gericht op het CDA, want deze partij beslist vanavond in een extra raadsvergadering over het lot van de zeer geplaagde wethouder. In de aanloop van deze bijltjesavond heb ik mij afgevraagd of Idzinga bekend is met de Carrington-doctrine.

Lord Carrington was Minister van Buitenlandse Zaken van het Verenigd Koninkrijk op het moment dat Argentinië de Falklandeilanden binnenviel. Deze minister nam de verantwoordelijkheid op zich door uit eigen beweging af te treden voor het feit dat Argentinië in April 1982 de Falkland-eilanden hadden veroverd. Zijn stijlvolle gebaar heeft vervolgens geleidt tot de intrede van de zogenaamde Carrington-doctrine. Door middel van deze doctrine wil men overgaan tot het aftreden van een bewindspersoon als zijn handelen onder zijn verantwoordelijkheid ernstig tekort zijn geschoten, ook als deze bewindspersoon daar niet op de hoogte van was geweest en ook wanneer de bewindspersoon daar niets aan had kunnen doen. Met deze doctrine hoopt men dat bewindvoerders - ook bedoeld voor (lokale) bestuurders - de eer aan zichzelf houden.

Terug naar Idzinga. Volgens de oppositiepartijen heeft hij een onjuiste voorstelling van zaken gegeven toen hij het collegevoorstel over de toekomst van de zwembaden in Twenterand verdedigde. Ook zijn werkwijze over de uitvoering van burgerparticipatie maakte onderdeel uit van deze motie van wantrouwen. Tot slot - en dat is wel het meest dodelijke - heeft Idzinga de raad onjuist geïnformeerd over de afspraken en akkoorden die hij gesloten zou hebben met de KNZB en de zwemverenigingen uit onze gemeente. Deze opeenstapeling van fouten heeft vervolgens geleidt tot een motie van wantrouwen. Deze motie is notabene ondersteund door alle oppositiepartijen. In normaal Nederlands geven deze partijen gewoon aan geen vertrouwen meer in jou te hebben. Als het CDA vanavond het vege lijf van Idzinga weet te redden, dan heeft de wethouder alsnog geen toekomst meer. Hoe wil je in de resterende twee jaren nog constructief met de oppositiepartijen samenwerken, die helemaal geen vertrouwen meer in je hebben? Dat is een onbegonnen taak, want je hebt nu eenmaal het vertrouwen van alle oppositiepartijen geschonden. Vanuit dat oogpunt is het beste om "de eer aan jezelf te houden". Ook Idzinga doet er verstandig aan om de eer aan zichzelf te houden, precies in de geest van de Carrinton-doctrine.

Meer aandacht voor de "trendsetter" uit probleemgroepen

Iedere gemeente heeft zijn probleemjongeren, die veelal in groepsverband opereren. Om inzichtelijk te krijgen wat de aard, omvang en het gedrag is van deze groepen, heeft het onderzoeksgroep Beke de "shortlist groepscriminaliteit" opgesteld. Op basis van dit onderzoek kan een plan van aanpak opgezet of beleid ontwikkeld worden om de overlast van de probleemgroepen tegen te gaan. Om de objectiviteit te waarborgen, zijn de betrokken beroepskrachten zoals de politie en de professionals vanuit het welzijnswerk nauw betrokken bij dit onderzoek. De gemeente Twenterand is bekend met de shorlist groepscriminaliteit. De uitkomsten van dit onderzoek zijn verre van positief, diverse professionals uit het welzijnswerk beamen dit.

Tijdens de shortlist groepscriminaliteit wordt er nauwkeurig gekeken naar de leeftijdsverschillen van een probleemgroep. Je hebt te maken met een probleemgroep wanneer de leeftijdsverschillen vrij groot zijn. In de gemeente Twenterand is dit dus het geval, want wij hebben hier te maken met probleemgroepen - denk aan de Oranjeplein in Vroomshoop - waar er leeftijdsverschillen zijn van 6 a 7 jaar. Dan heb je dus vooral te maken met groepen waar de oudste bijvoorbeeld 20 jaar is en de jongste 13 of 14. Niet echt gezond lijkt me. De oudsten van een probleemgroep kunnen getypeerd worden als specifieke "Alpha mannetjes". Deze Alpha mannetjes zijn de baas van de groep. Met name op het gebied van auto's, kleding, maar ook met drank en drugs zijn zij "trendsetter". De jongste deelnemers van de groep kopiëren het gedrag van deze trendsetters en zij behoren daarom ook tot de groep trendvolgers. Dikwijls worden deze trendvolgers onder druk gezet als het gaat om overmatig drank- en drugsgebruik. Wanneer de trendvolger ervoor kiest om niet meer mee te doen aan deze praktijken, dan wordt hij onherroepelijk uit de groep gezet. Om "bij de groep te horen" laat de trendvolger zich overhalen tot het overmatige gebruik van alcohol en drugs. Deze praktijken zijn erg bekend in de gemeente Twenterand. Onlangs heb ik een gesprek gehad met Straathoekwerker Coen van Nieuwburg en met Speak Up-voorzitter Leon Aalderink en zij konden mij dit bovenstaande verhaal nauwkeurig uiteen zetten.

Volgens Coen en Leon moet er meer aandacht komen voor de zogenaamde "trendsetters". Deze aandacht is er nauwelijks en dat heeft voornamelijk te maken met hun leeftijd. Wanneer deze trendsetters de 18 zijn gepasseerd is er nauwelijks meer aandacht voor hen. Dit heeft allereerst te maken met de wettelijke volwassenheid van deze 18-jarigen. Daarnaast is er in Twenterand geen inloop voor 18 jaar en ouder. De politie, het welzijnswerk en andere direct betrokkenen hebben daardoor nauwelijks zicht meer op deze groep. Een ander probleem is natuurlijk het ontbreken van vertier voor de jongeren. Volgens Leon Aalderink is dit probleem erg groot in Westerhaar. Buiten de sport om is er in de avonduren weinig voor de jongeren te doen, er is een groot gebrek aan geaccepteerde "hangplekken". Het gebrek aan vertier zorgt ervoor dat de jongeren voornamelijk thuis blijven. In een normale thuissituatie nemen de ouders hun verantwoordelijk door op gepaste wijze te gaan controleren waar de jongeren zich mee bezig houden. Maar wat gebeurt er wanneer de ouders er niet of nooit zijn? Voor de trendsetters is deze situatie erg ideaal om de trendvolgers thuis uit te nodigen om eens flink te gaan experimenteren met verboden middelen zoals GHB en GBL. Tel uit uw verlies.

Ik ben van mening dat er nog veel werk aan de winkel is, desalniettemin rust de verantwoordelijkheid altijd op de schouders van de ouders/opvoeders. Er is al veel gewonnen wanneer dit bewustzijn aanwezig is.

Komt Speak Up op gang?

De VVD Twenterand vindt een goed functionerende Jongerenraad in Twenterand erg belangrijk. In onze ogen heeft de Jongerenraad een belangrijke taak om een brug te slaan tussen de gemeente en de jongeren. Wij waren daarom positief gestemd over de komst van een nieuwe Jongerenraad Speak Up. Aangezien de vorige jongerenraad geen succes was, hoopten wij en alle anderen dat deze nieuwe jongerenraad voor meer vuurwerk zouden gaan zorgen. Het eerste halfjaar bleef het windstil, dat was ook de terechte reden waarom wij kritische vragen hebben gesteld over het functioneren van Speak Up. Speak Up heeft beterschap beloofd. Nu wij 3 maanden verder zijn, komt de volgende vraag naar boven: hoe is het nu gesteld met Speak Up.

Enkele weken geleden heb ik een kop koffie gedronken met Leon Aalderink, hij is de voorzitter van Speak Up. Ik kende de voorzitter nog niet, maar uit het gesprek bleek wel dat hij goed op de hoogte is van de landelijke en de lokale politiek. Daarnaast uitte hij ook zijn zorgen over het jongerenbeleid binnen de gemeente Twenterand. In mijn volgende blog wil ik daar overigens nog de nodige aandacht aan besteden. Uiteraard stond dat gesprek in het teken van de jongerenraad. Ik ben van mening dat Speak Up in beweging is. In de afgelopen maanden zijn er een aantal vergaderingen gehouden en daarnaast staan er voor de toekomst een aantal activiteiten op het programma. Men gaat binnenkort om de tafel zitten met wethouder Koster en met andere landelijke/lokale jongerenraden. Ook wil Speak Up een inventarisatie maken van de jeugdhonken binnen de gemeente Twenterand en aandacht vragen voor de verruiming van de bustijden.

Met deze gegevens kan ik vaststellen dat Speak Up in beweging is, echter moeten deze plannen nog gerealiseerd worden. Ik heb er in ieder geval vertrouwen in dat deze enthousiaste voorzitter van Speak Up de plannen waar gaat maken. Nu nog even de website bijwerken.

College van je B&W, waar is je voorbeeldfunctie?

Het VNG (Vereniging Nederlandse Gemeenten) heeft naast zijn dienstverlenende- en platformfunctie natuurlijk ook een voorbeeldfunctie. Niet alleen een voorbeeldfunctie naar de gemeenten toe, maar uiteraard ook naar de burgers. Wat betreft die voorbeeldfunctie zou je van het VNG een zuinige houding mogen verwachten nu Nederland aan de vooravond staat van forse bezuinigingen. Helaas voelt het VNG zich niet genoodzaakt om zich enigszins solidair te verklaren met de burger door zelf hun geplande jubileumfeest flink te gaan versoberen. Mag het VNG dan geen feestje geven? Tuurlijk wel, maar moet een feest perse 3 miljoen euro kosten? VNG-voorzitter Jorritsma vindt al deze ophef maar 'kleinzielig' en zegt ze 'je mag bijna nergens meer vrolijk over doen'. Blijkbaar heeft deze VVD-burgemeester te lang in een ivoren toren gezeten, want deze opmerking is uiterst regentesk.

Dit extreem dure feest heeft voor veel verontwaardiging gezorgd. Sindsdien zijn er ook talloze lokale bestuurders die gewetensvol en nuchter handelen door te besluiten niet meer naar dit feest toe te gaan. Je zou deze voorbeeldige houding ook mogen verwachten van ons eigen Twenterandse college van B&W, want ook onze eigen gemeente moet de broekriem flink aanhalen. Niets is minder waar, het voltallige college gaat gewoon frank en vrij twee dagen naar dat jubileumfeest.

Afgelopen dinsdag deed GBT-raadslid Elzinga - die overigens hard op weg is om zijn eigen ruiten in te gooien - een moreel appél op de CU-politici Smelt en Hilberink. Het zou beter zijn geweest om gezamenlijk een moreel appel te doen op het college door niet naar dat VNG-feest toe te gaan.

Vrijdenkersruimte

Vanavond stond weer een vergadering van de VVD Twenterand op het programma. Hoewel wij keurig de agendapunten afhandelen, nemen wij altijd voldoende tijd voor het voeren van discussies en voor het aandragen van (creatieve) ideeën. Soms zijn dit soort momenten doorspekt met humor, maar af en toe wordt er ook op gezonde wijze met de vuisten op tafel geslagen. Respect en het vrije woord zijn voor ons de beste ingrediënten voor een geslaagde fractievergadering. Het vrije woord is voor ons een groot goed en het past ook binnen onze liberale visie.

Vanuit dat oogpunt heeft de VVD Twenterand zijn eigen Vrijdenkersruimte.

Hoe liberaal was Parijs '68?

Het programma "Andere Tijden" van de VARA kan mij enorm boeien. De ene keer gaat het over voormalige arbeiders die onder zware omstandigheden moesten werken voor de herenboeren uit Groningen en de andere keer staan de tropenjaren van de PvdA-politicus Jan Schaefer centraal. Er is één uitzending, die nog lang door mijn hoofd rondspookt en dat is de uitzending over de studentenrevolutie van 1968 in Parijs. Presentator Hans Goedkoop noemde deze revolutie "liberaal", maar wie goed kijkt naar de intentie komt er snel achter dat deze revolutie totaal niet op de liberale leest is geschroeid.

“La France s’ ennuie”, Frankrijk verveelt zich. Dit was de titel van een artikel in de Le Monde, dat ergens in april 1968 verscheen. Hoewel het niet zichtbaar was, heerste er veel onvrede onder de arbeiders en de studenten. Er was onvrede over de hiërarchische structuren in de politiek, in Universiteiten en in fabrieken. Daarnaast was het ook een opstand tegen President de Gaulle. Zijn "autoritaire" manier van politiek bedrijven en zijn nieuwe grondwet dat gebaseerd was op oude grondwettelijke beginselen was voor de studenten en voor de arbeiders een doorn in het oog. Kortom, onder deze groep heerste veel onvrede en dit maakten zij in eerste instantie kenbaar door middel van vreedzame protesten. Helaas ontaardden deze demonstraties in ware veldslagen. De vernielzucht onder deze jongeren was groot en de politie kon ook niets anders dan keihard optreden. De demonstranten onder aanvoering van Daniel Cohn-Bendit verlangden naar cultureel radicalisme en naar een ontregeling van de maatschappij. Om de "nieuwe tijd" te bereiken was het voeren van een dialoog niet meer de enige oplossing, ons doel heiligt het gebruik van alle middelen en daar hoorde ook geweld bij.

Het communisme/marxisme/anarchisme waren volgens hen de enige paden, die bewandeld moesten worden om de "nieuwe tijd" te bereiken. Overal wapperden vlaggen van Mao Zedong, Enver Hoxha, Che Guevara en Vladimir Lenin. Het beleid van deze communistische leiders werden verheerlijkt. Helaas "vergaten" deze opstandelingen dat het communistische bewind onder aanvoering van deze leiders niet alleen een ramp was voor de economie, maar ook nog eens voor de mensenrechten. Sterker nog, het communisme heeft voor miljoenen doden gezorgd. Namen de opstandelingen deze dramatische gebeurtenissen voor lief, of wisten zij het gewoon niet? Het is tot op de dag van vandaag nog steeds een raadsel. In eerste instantie hadden de revolutionairen de wind mee, maar langzamerhand verdween de sympathie voor deze rebellie. Volgens de sympathisanten bleef het bij een opstand, een omslagpunt in de praktijk bleef uit. Niet lang daarna hield de Gaulle een fameuze toespraak en de overgrote meerderheid van de Franse bevolking koos voor zijn kant. Als straf mocht leider Daniel Cohn-Bendit het land niet meer in.

Deze uitzending van "Andere Tijden" over de Parijse revolutie heeft een goed beeld gegeven over de essentie van deze revolutie. Echter moet de vraag worden gesteld: hoe liberaal was Parijs '68 nou eigenlijk? Het staat natuurlijk vast dat het recht om te demonstreren een liberaal goed is. Maar hoe liberaal is een demonstratie wanneer het omslaat in gewelddadige veldslagen? En hoe liberaal was het gedachtegoed van deze demonstranten, terwijl zij de liberale waarden van het Vrije Westen verketterden? De conclusie laat zich al raden, het is een schande dat de programmamakers van Andere Tijden het liberale gedachtegoed misbruikt door de essentie van deze revolutie te vergoeilijken.

Wanneer leert de PvdA het wel?

De PvdA denkt alwetend te zijn. Deze conclusie sluit naadloos aan op de woorden van de nieuwe PvdA-voorzitter Hans Spekman: “De PvdA heeft heel goed in de gaten wat er mis is met deze samenleving”. Schijnbaar is deze kersverse voorzitter even vergeten waarom de traditionele achterban de PvdA heeft verlaten. Sinds jaar en dag heeft deze achterban getracht om de problemen van multiculturele samenleving en de zorgen over Europa kenbaar te maken aan de PvdA. Zij werden keer op keer niet serieus genomen Daarnaast werden deze mensen ook nog eens afgeschilderd als racisten en bangeriken, die niet over de grenzen heen kunnen en willen kijken. De PvdA had totaal niet in de gaten wat de zorgen onder de burgers waren. Daarmee was de opkomst van Fortuyn, Wilders en de SP een feit.

Voor deze regenteske houding heeft de PvdA een dure prijs betaald. Je zou verwachten dat de PvdA iets van deze starre houding heeft geleerd, door niet alleen te kiezen voor een meer transparante houding, maar ook door te kiezen voor een realistische koers. Het heeft niet mogen baten. De PvdA blijft in zijn huis zitten, dat gebouwd is op ideologisch drijfzand. Ook de plannen die daar uit voortkomen zijn volledig achterhaald en onrealistisch. Het resultaat hiervan is dat de traditionele achterban nog steeds wegblijft. Geen wonder ook dat de PvdA nu momenteel op 18 zetels staat. Dit gegeven maakt weinig los bij Hans Spekman, want zijn partij en hij weten nog steeds heel goed wat er mis is met de samenleving. Deze houding past precies bij het diepgewortelde regenteske denken van de PvdA: het vermogen om ver van de burgers af te staan en het onvermogen om te leren van de fouten. Daarmee is het droevig gesteld met het lerend vermogen van de partij. Wanneer gaat de PvdA het wel leren?

Vriezenveen kan niet zonder het Wapen

In de nacht van 29 op 30 december 2011 is het Wapen van Vriezenveen volledig in vlammen opgegaan. Deze brand zorgde voor een flinke smet op de jaarwisseling voor iedereen - ook ik - die het Wapen lief had. Dit verlies zal nog lang nawerken, want het Wapen was meer dan alleen een café.

Toen Vriezenveen in 1905 getroffen werd door een grote brand verscheen in het centrum van het dorp een nieuw café. Eerst was het nog een Bondscafé, maar later werd het omgedoopt tot het Wapen van Vriezenveen. Vanaf 1905 is het café meerdere malen verbouwd. Sinds enkele jaren heeft het Wapen ook een terras waar de gasten op hun gemak kunnen eten of drinken. Daarnaast heeft het Wapen onder aanvoering van Jan Jacob Kip talloze activiteiten georganiseerd zoals de fietstocht, winterfair en was het ook nauw betrokken bij de organisatie van Randrock. Hoewel het een populair uitgaansgelegenheid voor jong Twenterand was, konden ook de biljart, dart, muziek en voetballiefhebbers daar terecht. De gezellige en de gemoedelijke sfeer met de verschillende activiteiten had een grote aantrekkingskracht op de inwoners van Vriezenveen. Deze aantrekkingskracht versterkte vervolgens ook de sociale cohesie onder jong en oud. De veelzijdigheid en het versterken van de sociale cohesie was een groot verdienste van het Wapen.

De bouwstijl, de karakteristieke uitstraling en natuurlijk de ligging was natuurlijk ook een niet te onderschatten kracht. De bouwstijl had iets unieks, dat kwam natuurlijk door de voorgevel, dat - ondanks de verbouwingen - bespaard is gebleven. Een stukje historie sinds 1905. Daar is iedereen het wel over eens. De woede onder de burgers om een appartementencomplex pal naast het Wapen te bouwen was natuurlijk niet meer dan logisch. Gelukkig is dit idiote plan snel van tafel geveegd. Dat men zo zuinig was op het Wapen, had natuurlijk ook te maken met het verdwijnen van veel historische panden zoals bijvoorbeeld het oude treinstation van Vriezenveen. Over de rest kan ik beter maar gaan zwijgen. Breken we de mooie panden in Vriezenveen niet af, dan brandt het wel af.

Het verlies van het Wapen is duidelijk, toch moeten wij daar niet al te lang bij stil staan. Er zal op die plek zo spoedig mogelijk een nieuw café gebouwd moeten worden. Hopelijk met een type bouwstijl, dat past in het karakteristieke Vriezenveen. Vriezenveen kan niet zonder het Wapen, omdat het Wapen veel voor Vriezenveen heeft betekend.