Geerligs van Emtenbroekerdijk zette verkeer in Moskou stil...

HARDENBERGERVELD - Met één machtige armzwaai legde een paar dagen geleden Egbert Geerligs van de Emtenbroekerdijk 8 in Moskou het verkeer stil; vlakbij het Rode Plein op één van de zesbaanswegen. Samen met zijn reisgenoot uit Amsterdam moest hij de boulevard op. De Mokummer zocht tevergeefs naar een zebrapad. 'Ach jong, dat regel ik toch wel even', sprak de voortvarende 65-jarige Hardenberger. 'Ik zal dat verkeer wel even stopzetten; maar binnen vijf seconden - ik had al een snerpend fluitje gehoord - werd ik stijf bij de arm gegrepen. Een politieman zwaaide met z'n andere arm naar mij, wat ik wel wilde. Ik wees toen op mijn Intourist-hotelspeldje. Hij leidde me van de weg af en gaf me een schouderklopje na'. Geerligs gezicht is één en al lach als hij weer één van die Russische reis van 13 dagen naar Moskou en Leningrad. 'Het was erg vermoeiend'. 'Ik ben een bijzondere; ik neem alles geweldig in me op en kan niet steeds maar zo oppervlakkig doorlopen'.

Canada
Sinds 1968 is hij met reizen begonnen. Hij ging eerst naar Canada, naar broer Gerard, trok daar later nog een keer heen, reisde naar Engeland en Wales (vorige herfst), afgelopen zomer naar Oostenrijk; in 1970 naar Denemarken. 'Toen ik één keer door was - ik durfde nooit zo best te reizen - had ik geen angst meer voor het onbekende, nu heb ik de smaak te pakken'. De Hardenbergervelder heeft altijd al veel voor Rusland gevoeld. Hij las er veel over; de revolutie greep hem als kind reeds aan; de mensen zaten er onder het Tsarendom; de boeren liepen in lompen. Redenen genoeg voor Geerligs er eens te gaan kijken. 'Mensen, wat hebben we er een lol gehad'. Hij wrijft zich in de handen. 'We zijn nog in gesprek geweest met een Russische Jood; hij wilde wel weg uit Rusland. 'Er is orde en gezag daar; je kunt er niet van alles doen wat je maar wilt.'Ik wou dat het hier ook zo was'.

Sigarettenpeuk
Iedere tachtig meter staat er aan de andere kant van de straten wel zo'n porseleinen pot, vertelt Geerligs. Op een gegeven moment gooide hij een sigarettenpeuk weg, maar meteen tikte hem een vrouw op de schouder en wees alleen maar. 'En nou kun je er donder op zeggen, maar ik durfde niets meer weg te gooien en liep voortaan netjes met een peuk tussen de vingers, omhoog gehouden, totdat ik bij zo'n bak was'.

Tranen
En als je weer in Hardenberg komt, terug in het schone Holland, dan springen je de tranen in de ogen. Op het station waait het papier en het plastic om de oren. Ik ben geboren en getogen in Hardenberg, maar alleen al die troep, dan denk ik, wat ben je toch een vieze stad geworden. Van overdreven strenge controles heeft Geerligs niets gemerkt. Alleen werd hij samen met nog één reisgenote uit de groep van 80 'uitverkoren' om zijn koffer te openen en dat alleen, omdat er op de officiele papieren van hem een doorhaling stond. 'Daar hebben ze een hekel aan'.

Kinderen
Maar ondanks dat nam Geerligs een paar bontmutsen mee, Russische zware wijn, postzegels, speelgoed voor de kinderen - ik heb geen plastic speelgoed gezien, allemaal degelijk werk - en een grote doos lucifers.

Hij zag op het Rode Plein een grote militaire parade met tanks en raketten, maar wat het meeste indruk maakte, was het formidabele aantal moeders met kinderen dat meeliep in de stoet. 'Waar zie je dat nog en de kinderen allemaal met vlaggetjes'? Steeds weer kwam hij ook onder de indruk van de enorme afmetingen van Moskou; 33 kilometer is het in doorsnee en 110 kilometer omtrek. Die machtige architectuur; je kunt je niet voorstellen dat mensen dat hebben gemaakt. De ondergrondse waar je voor 20 Nederlandse centen van het ene eind van de stad naar het andere kunt, zeventig meter onder de grond.

Rennen
'Daar kun je geen fiets voor kopen; je verslijt het wel aan je klompen en dat gaat hard; je giert er over. Ik heb er trouwens geen fietser gezien, de meesten gaan lopen of met het openbaar vervoer en om zeven uur in de morgen is het er al erg druk. Sommigen zijn aan de late kant en dan zie je ze rennen. 'Geerligs' ogen glinsteren als hij nog eens aan alles terugdenkt en het weer in z'n herinnering oproept'. Na een week Moskou vlogen ze naar Leningrad, waar onder meer een massagraf uit de Tweede Wereldoorlog werd bezocht. 'Als ik gezond mag blijven, dan ga ik in 1980 naar Moskou naar de Olympische Spelen. Ik hoorde een reisgenoot uit Limburg vertellen dat de Spelen daar dan zijn en hij vroeg of ik meeging'. Andere hobby's van Geerligs zijn vissen, lezen (geen flauwekul zoals romans), maar wat ik geweldig interessant vindt, zoals de geschiedenis van Rusland en klassieke muziek. 'Als ik Mozart of Beethoven hoor, dan ben ik weg, dat is machtig joh, nou'. Nog één van zijn belevenissen in Moskou. 'Hoe moet ik dat nou uitstotteren', zegt hij op een gegeven moment, maar dan ligt er het verhaal; 'Ik had een keer zo'n dorst op mijn slaapkamer en daar stond een grote fles. Ik schonk me een glas vol; ik kende dat spul toch niet en dronk het op alsof het limonade was. 'Gelukkig had ik het bed dichtbij'....

Dit interview met Egbert Geerligs - mijn opa - is afgenomen door de Stentor op dinsdag 18 november 1975.