Klaar voor de start

Gisteren stond de jaarlijkse barbeque van de VVD Twenterand weer op de agenda. Deze barbeque was niet alleen georganiseerd voor de bestaande leden, maar ook om onze nieuwe leden te verwelkomen. Ondanks het wisselvallige weer was het gezellig en goed. De VVD-tank is weer gevuld en wij zijn klaar voor de start. Vol goede moed gaan wij weer voor onze burgers aan de slag. Het beloofd een hete herfst te worden. Wie kan ons nog stoppen?

Integer of niet integer. Meer smaken zijn er niet

Een opvallend bericht op de website van het binnenlands bestuur: 'VVD-er Wilma Verver is als burgemeester van Schiedam ernstig tekort geschoten als het gaat om integriteit'. Verver heeft zich als burgemeester schuldig gemaakt aan belangenverstrengeling en machtsmisbruik. Een harde conclusie van het integriteitsrapport dat het Bureau Integriteit Nederlandse Gemeenten (BING) heeft opgesteld. Tot nu toe is dit een vrij helder verhaal, maar helaas roept de titel - oud-burgemeester Schiedam handelde onvoldoende integer - van dit nieuwsfeit veel verontwaardiging op. Wat is in vredesnaam onvoldoende integer? Wil deze conclusie suggereren dat Verver af en toe integer is? Wel integer als het gaat om onderwerp Y, maar niet integer bij de behandeling van onderwerp X. Is de mate van haar integriteit ook afhankelijk van het type weer, of van haar gemoedstoestand, of van de prestaties van de Schiedamse hockey- en cricketvereniging Asvion? Hoe zal de slotspeech van de Schiedamse gemeenteraad klinken wanneer zij haar burgemeesterschap neerlegt: "U was bij tijd en wijlen behoorlijk integer".

Allemaal kletskoek natuurlijk. Wie de verantwoordelijkheid draagt is integer of niet integer. Meer smaken zijn er niet. Mevrouw Verver en BING zouden de mening van de overleden PvdA-er Ien Dales over integriteit eens moeten teruglezen. Haar simpele conclusie is: "een beetje integer bestaat niet". En zo is het maar net, wie de verantwoordelijkheid wil dragen, moet ook altijd integer kunnen handelen. Wie dat niet kan - zoals Verver - is gewoon niet geschikt voor deze functie.

De hypocrisie van Links

Mijn voorspelling kort na de afschuwelijke daad van Breivik is helaas uitgekomen: de link leggen tussen de daden van Breivik en het gedachtengoed van Geert Wilders. Kort na de aanslag van Breivik kroop de Linkse Kerk uit hun schulp om de schuld in de schoenen van Geert Wilders te schuiven. Naar mijn idee hebben ze na 10 jaar wachten eindelijk een goede stok gevonden om de populisten van de rechtervleugel eens een lesje te leren. Echter druipt de hypocrisie uit hun pennen en helaas heeft hun geluid in de media de overhand gekregen. Waarom is het hypocriet? Na de aanslag op Fortuyn en van Gogh riep de Linkse Kerk in één koor: laten we kalm blijven en ons manen tot bezinning. Uiteraard zou je deze reactie ook verwachten na de weerzinwekkende daad van Breivik. Helaas, nu de kogel nu een keer van rechts kwam zijn de woorden kalmte, bezinning en respect voor elkaar niets meer waard. Ditmaal wordt geen enkel middel geschuwd om een link proberen te leggen tussen Breivik en Wilders. Uiteraard werden Le Pen, Haider, de Winter en Prodi ook niet gespaard.

Daarnaast mag de Linkse Kerk zelf ook een keer in de spiegel kijken. Spraken zij ook hun afschuw uit wanneer hun eigen discipelen en zijn volgelingen flink over de rooie gingen? Hoe zat het ook alweer met de bedenkers van "tien over rood", het programma van Nieuw Links. In dat programma stelden de Nieuw Linksers de erkenning van de DDR voor. Nergens viel een negatief woord over de DDR te bespeuren, terwijl iedereen op de hoogte was van de Stasi-praktijken. Waar bleef de afschuw toen de sympathie van Paul Rosenmoller voor Pol Pot en zijn weerzinwekkende regime aan het licht werd gebracht. Doodleuk geld inzamelen voor deze dictator, terwijl de Vietnamezen in gammele bootjes de hel probeerden te ontvluchten. Van bloedrood naar GroenLinks laten we maar zeggen. Overigens heeft Paul Rosenmoller ooit het volgende eens gezegd over zijn activiteiten voor Pol Pot en consorten: "spijt is niet het woord wat in mij opkomt". Er zijn natuurlijk nog andere voorbeelden die zeker mogen ontbreken. Denk bijvoorbeeld ook aan de oprichters van de SP en hun onvoorwaardelijke sympathie voor Mao en zijn "grote sprong voorwaarts".
Dat geldt ook voor de dubieuze reisjes van de CPN-delegatie naar de Sovjetunie om daar hun steun voor het communisme te betuigen. Wie de geschiedenisboeken openslaat, leest in één oogopslag welke verschrikkingen het communisme heeft voortgebracht.

Hoewel deze voorbeelden dateren uit de jaren '70 en '80, heeft de Linkse Kerk ontzettend veel moeite gehad om de echte waarheid van deze acties en sympathieën onder ogen te zien. Het is de ongehoorde arrogantie van links om telkens maar weer met hun vinger te wijzen naar een ander en de woorden `Kruisigt Hem' uit te spreken, terwijl zelfreflectie bij hen volkomen vreemd en ongepast is.