Cijfers zeggen niet alles

Toegegeven, uitgaan was ook mijn grote passie. Heel veel lol maken met de vrienden. Op de vrijdagavond met een beugel Grolsch aan het schap staan en op de zaterdagavond stappen door heel Twente. Dat waren inderdaad schitterende tijden! Echter moest ik helemaal niks van drugs hebben. Persoonlijk kende ik in mijn directe omgeving geen jongeren, die in het weekend af en toe een lijntje namen. Buiten mijn directe omgeving hoorde ik wel eens spookverhalen over jongeren die zich bezig hielden met drugs, maar dat soort gebeurtenissen bestempelde altijd als een incident. Alles wat in Twente gebeurde is een incident, alles wat in het Westen gebeurt is schering en inslag, althans dat was toen mijn mening.

Sinds ik fractievertegenwoordiger ben voor de VVD heb ik deze mening wel moeten wijzigen. In de afgelopen jaren heb ik veel verontrustende gesprekken gevoerd met jongerenwerkers, die intensief bezig zijn met verslaafde jongeren, hetzij verslaafd aan de alcohol hetzij verslaafd aan de drugs. Via deze tak van "sport" heb ik de vreselijke verhalen gehoord over jongeren die verslaafd zijn aan de drugs. Dankzij deze gesprekken heb ik dus ook alle kenmerken van het "fenomeen" GHB geleerd. Volgens de straathoekwerkers en hulpverleners zijn er verschillende oorzaken aantoonbaar waarom jongeren verslaafd raken aan de GHB en aan andere soorten drugs. Niet alleen zij, maar ook de politiek en de politie onderstrepen met dikke koeienletters de problematiek van GHB-gebruik in onze gemeente Twenterand. Met man en macht strijden zij om dit probleem de kop in te drukken. Sindsdien heb ik ook definitief de conclusie getrokken: dit zijn geen incidenten meer.

Ik ben er dan ook van overtuigd dat het probleem alleen opgelost kan worden wanneer het GHB-gebruik en andere soorten drugsgebruik niet bestempeld worden als een incident. Sindsdien ben ik ook voorbarig met het trekken van conclusies op basis van cijfers over bijvoorbeeld het aantal GHB-gebruikers. Als het om jongerenproblematiek gaat en in dit geval over drugsgebruik, dan is het namelijk erg onverschillig om te gaan leunen op de beschikbare cijfers. Want als het om dit onderwerp gaat, dan vormen deze cijfers slechts het topje van de ijsberg. De politiek, de politie en de jongerenwerkers kunnen namelijk niet alles in kaart brengen. Niet alle GHB-verslaafden van de gemeente Twenterand zijn namelijk in beeld gebracht. Sommige GHB-gebruikers zijn simpelweg onzichtbaar, daarnaast reiken de armen van de jongerenwerkers tot aan de voordeur. Wat zich achter de voordeur afspeelt is en blijft onbekend.

Het is daarom van belang om niet meteen triomfantelijk te gaan lopen zwaaien met cijfers om daarmee meteen over te gaan tot het trekken van conclusies. Voorzichtigheid is in dit geval noodzakelijk.