Besef van onze beschaving

Nederland, 1991. VVD-leider Frits Bolkestein doorbrak het taboe door te pleiten voor een krachtige verdediging van de Europese beschaving en haar belangrijkste waarden - zoals de scheiding van Kerk en Staat, de vrijheid van meningsuiting en gelijkheid tussen man en vrouw. De overige fractieleiders, Woltgens (PvdA), Brouwer (GroenLinks), van Mierlo (D66) en Lubbers (CDA) namen het (helaas) niet op voor de VVD-leider. De woorden van Bolkestein zorgden voor een kentering in het debat inzake de multiculturele samenleving, maar daar bleef het eerlijk gezegd ook bij. Hoe zou het zijn geweest als de overige fractieleiders toentertijd op één lijn stonden met Frits Bolkestein? Was het integratiebeleid dan wel een succes geworden? Dat is moeilijk te voorspellen, maar de bewustwording, de ontarming en de verdediging van onze kernnormen en waarden had wel de grondslag kunnen worden voor het huidige integratiebeleid. Momenteel is dit helaas niet het geval en dat zorgt ook voor de nodige inconsequentie: enerzijds het wel of niet toestaan van een hoofddoekje op een middelbare school en anderzijds het wel of niet overboord gooien van onze kernnormen en waarden om uiteindelijk de partcipatie van minderheden te bevorderen. Deze vorm van inconsequentie leidt tot verwarring in de Nederlandse samenleving en roept meerdere malen de vraag op: welke richting moet Nederland op? Deze verwarring kan doorbroken worden door nu eindelijk te kiezen voor onze kernnormen en waarden, want dat is nu eenmaal de basis van onze beschaving waar wij eeuwen geleden voor hebben gestreden. De keuze voor onze beschaving schept duidelijkheid in de richting die wij op moeten gaan. Laten we daarom teruggaan naar de woorden van Frits Bolkestein: nooit en te nimmer tornen aan onze kernnormen en waarden en ook niet een klein beetje.