Antisemitisme is geen natuurverschijnsel, maar een daad tegen de vrijheid van de Joodse gemeenschap

Sinds jaar en dag maak ik mij zorgen om het stijgende antisemitische klimaat in Nederland. Dat onderwerp staat dicht bij mijn hart, omdat er in dit geval sprake is van veel onrecht. Dat onrecht heeft niets te maken met een soort gevoel van medelijden voor datgene wat er 60 jaar geleden gebeurd is. Daarnaast heeft het ook niets te maken met de opstelling van de autoriteiten jegens de Joodse gemeenschap - lees het restitutieproces - van vlak na de oorlog. Tot slot kies ik ook niet voor het kamp Israel inzake het conflict tussen Israel en Palestina.

Waar is het gevoel van onrecht wel op gebaseerd? De belangrijkste oorzaak voor de recente stijging van het anti-semitisme zijn de effecten van het conflict tussen Israel en Palestina, waarbij voornamelijk de Joodse gemeenschap in Europa de tol voor moet betalen. In dit geval is het afreageren van een conflict op deze gemeenschap onverdraagzaam. Voor mij is dit ook de kern van het bestaande onrecht. Er zijn voorbeelden genoeg waarin een duidelijk verband bestaat tussen het hardnekkige Midden-Oosten conflict en het sluimerende anti-semitisme in Europa en Nederland in het bijzonder. Denk bijvoorbeeld aan de demonstratie in Amsterdam "Vrij Palestina" ergens in de maand april van het jaar 2002. Het had een wreedzaam protest moeten zijn, maar het eindigde in een waar veldslag. Talloze Joodse burgers hebben voor hun leven moeten rennen, omdat zij werden opgejaagd door een horde Marokkaanse jongeren. De politie en een aantal vooraanstaande politici stonden erbij en keken ernaar. Momenteel zijn dit soort antisemitische incidenten schering en inslag. Zo is het tegenwoordig onmogelijk om les te geven over de Holocaust, omdat men name de allochtone scholieren het bestaan van de Holocaust ontkennen. Daarnaast zijn sommige wijken in Amsterdam, Rotterdam, Den Haag en Utrecht een no-go-area geworden voor met name opvallende joden. Ook de politiek, de publieke opinie, diverse maatschappelijke organisaties en zelfs de Kerk (PKN) staan anti-semitimse oogluikend toe. Ook daar zijn weer genoeg voorbeelden van. Allereerst de burgermeesters van de vier grootste steden, die nauwelijks steun willen verlenen aan de Joodse burgers die continu bloot worden gesteld aan verbaal en fysiek geweld. Daarnaast het verdoezelen van de antisemitische uitspraken van een Wassenaarse PKN-predikant, die de schuld van de holocaust in de schoenen van de Joodse gemeenschap schuift. Ook Harry van Bommel (SP) en Gretta Duisenberg verkeren zich - als het om anti-semitisme gaat - op gevaarlijk terrein. Niet omdat zij antisemitisch zijn, maar omdat zij tijdens protestmarsen geen afstand willen nemen van mensen die antisemitische leuzen verkondigen.

Niet alleen in Nederland, maar ook op Europees niveau is een stijging van het antisemitisme voelbaar. Het Zweedse Malmo wordt steeds vaker als hoofdstad van het West-Europese antisemitisme betiteld. De Joodse bevolking aldaar is in enkele jaren gehalveerd. Een belangrijke reden is het frequente bestoken door moslimimmigranten in een stad waarvan de burgermeester van tijd tot tijd zeer negatieve opmerkingen over de Joodse gemeenschap maakt. Het is onlangs ook bekend geworden dat in het Franse Vaulx-en-Velin 90% van de joden sinds de jaren tachtig weggegaan zijn. Dit komt grotendeels door overlast door moslims en een vijandige burgermeester.

De clash tussen Israel en Palestina is een hardnekkig conflict, dat veel emoties bij mensen oproept. Dat is nu eenmaal een gegeven en eerlijk gezegd begrijpelijk, maar het spuwen van gal op de Joodse gemeenschap in Nederland is verwerpelijk en het moet ook direct stoppen. Want de Joodse gemeenschap van Nederland en Europa zijn niet verantwoordelijk voor het Midden-Oosten conflict. Dit probleem wordt gelukkig ontarmd door een aantal politici, wetenschappers en publicisten. Onlangs heeft CU-leider Andre Rouvoet de alarmbel doen rinkelen en ook oud VVD-leider Frits Bolkestein heeft meerdere malen zijn zorgen geuit. Helaas zijn het slechts woorden en het is nu wachten op een krachtigde daad. Een daad in de vorm van een openbaar protestgeluid. Een protestgeluid tegen anti-semitisme en voor vrijheid van een onderdrukt Joodse gemeenschap.