Symboolpolitiek

Een klein persbericht in de krant kan al voor veel beroering zorgen. Het persbericht ging over de bezuinigingen op de fractievertegenwoordigers van zowel de VVD als van de SGP. Logisch dat er bezuinigd moet worden op de politieke kerk van Twenterand, maar waarom toch op de fractievertegenwoordigers? Ik vraag me in vredesnaam af wat er op die post te bezuinigen valt! Ik, als fractievertegenwoordiger krijg €80,- in de maand. Daarnaast heb ik een laptop tot mijn beschikking. Let wel: het gaat om een leen-laptop. Wanneer mijn periode als fractievertegenwoordiger erop zit, breng ik deze laptop keurig weer terug. Het interesseert me geen cent dat ik geen vergoeding meer krijg, want politiek is een roeping en geen bijbaan. Waar ik mij wel aan irriteer is dat het college hardhandig de oppositie de nek omdraait, door de fractievertegenwoordigers weg te bezuinigen. Zowel Ben Enberts van de SGP als Trudy van Nederpelt van de VVD mogen na deze bezuiniging het raadswerk in hun eentje opknappen. De praktijk leert mij dat op een raadsavond één raadslid maar één onderwerp tegelijk kan behandelen, terwijl tijdens het raadsdebat meerdere onderwerpen tegelijk op de agenda staan. Een armlastige situatie natuurlijk, want de VVD wil zich natuurlijk op alle punten meedebatteren. Op deze manier kan er nooit op een fatsoenlijke manier gedebatteerd worden, terwijl het CDA en de GBT wel een stevige oppositie kan gebruiken.

Het meest irritante is de verkapte vorm van solidariteit met de burger. Onder het mom van: de politiek bezuinigt op de burger en daarom bezuinigt de politiek zichzelf is totaal misplaatst. Op de website van de Tubantia is duidelijk te lezen dat de burger niet in deze vorm van schijnbezuiniging intrapt. De burger heeft goed in de gaten dat dit wit voetje het doel heeft om de oppositie te verarmen.