Christenunie lacht, Christenunie huilt

ChristenUnie Twenterand was natuurlijk uitzinnig van vreugde na de uitslagenavond van de gemeenteraadsverkiezingen j.l. Toch kan het snel gaan met de vreugde, want tegenwoordig  baalt de ChristenUnie als een stekker. Wie gisteren tijdens de raadsdebatten gelet heeft op de micro-expressie van de huidige CU-raadsleden, weet voldoende. Gerjan Smelt lachte als een boer met kiespijn, Gerrit Laarman heb ik voor het eerst de hele avond niet gehoord en laat ik maar zwijgen over de uitstekende wethouder van Abbema.

Wat is er in vredesnaam met de ChristenUnie gebeurt? De ChristenUnie (CU) heeft een blauwtje opgelopen. Heeft de CU schuld aan het feit, dat zij een blauwtje hebben gelopen? Ja, is mijn mening. Na afloop van de gemeenteraadsverkiezingen waren vriend en vijand erover eens dat het GBT, PvdA en de ChristenUnie tot elkaar waren veroordeeld. Deze coalitie deed ook recht aan de stem van kiezer, want het GBT en de CU kwamen allebei als winnaar uit de bus. Deze coalitie was in kannen en kruiken, maar op het uur U wees de CU deze coalitie af. Formateur Jan op de Weegh kon naar huis en het GBT en PvdA bleven verbouwereerd achter. De CU koos uiteindelijk voor haar principes en wilde daarom graag het CDA als coalitiepartner. Helaas voor de CU bleek deze liefde niet wederzijds te zijn, want uiteindelijk koos het CDA voor het GBT.

Deze liefdesverklaring voor het CDA is natuurlijk begrijpelijk, want de genen van de CU en die van het CDA zijn grotendeels hetzelfde. Op politiek niveau is de handelswijze van de CU een blunder van formaat. De twee grootste kemphanen tijdens de verkiezingen, zorgden na de verkiezingen ook voor een ander machtsblok in politiek Twenterand. Enerzijds het verliezende CDA en anderzijds de winnende GBT. Aangezien de CU ook op winst stond, hadden zij moeten kiezen voor het GBT. Op deze manier konden zij meeliften met de populariteit van het GBT. Daarnaast had de CU ook kunnen weten dat een zoektocht naar een derde partij moeilijk zou worden. De SGP is te klein en biedt zich nooit aan als coalitiepartij. De VVD - wij dus - wilden niet meteen 'nee' zeggen, maar wij vonden het ook niet aanvaardbaar om dezelfde coalitie te handhaven. De PvdA-fractie twijfelde openlijk, aangezien zij de "naaistreek" uit 2006 nog niet waren vergeten. Desalniettemin ging de PvdA uiteindelijk alsnog akkoord met deze coalitie.

De CU heeft poker gespeeld, het namelijk hoog in en verloor opeens alles. Winst en verlies liggen soms dichtbij elkaar. Ook de CU mag zich opmaken voor vier jaar oppositie voeren.